راز عشق و دیوانگی

روزي  همه فضيلتها و تباهي ها دور هم جمع  شدند خسته ترو کسلتر از هميشه ,ناگهان ذکاوت ايستاد و گفت :بياييد يک بازي کنيم مثلا

قيم باشک همه از اين پيشنهاد شاد شدند و ديوانگي فورا فرياد زد :من چشم نميزارم ,من چشم نميزارم واز انجايي که هيچ کس نميخواست به

دنبال ديوانگي بگردد همه موافقت کردند که او چشم بزاره و به دنبال انها بگردد ,ديوانگي جلوي درختي رفت و چشمهايش را بست و شروع کرد به شمردن 1-2-3-4... همه رفتند.

 تا جايي پنهان شوند،لطافت خود را به شاخ ماه اويخت ،خيانت داخل انبوهي از زباله پنهان شد اصالت در ميان ابرها مخفي شد هوس به مرکز زمين رفت طمع،داخل کيسه اي که خودش دوخته بود ،مخفي شد

.
ديوانگي مشغول شمردن بود 79..80... همه پنهان شده بودند به جز عشق که همواره مردد بود و نميتوانست تصميم بگيرد جاي تعجب هم نيست . چون هممه ميدانيم پنهان کردن عشق مشکل است. در همين حال ديوانگي به پايان شمارش ميرسيد 95..96..97..
هنگامي که ديوانگي به صد رسيد ،عشق پريد و در ميان بوته گل رز پنهان شد.ديوانگي فرياد زد دارم ميام !!
و اولين نفري را که پيدا کرد تنبلي بود ،زيرا تنبلي اش امده بود جايي پنهان شود،لطافت را يافت که هنوز خود را به شاخ ماه اويخته بود ،دروغ ته چاه ،هوس در مرکز زمين .يکي يک همه را پيدا کرد ،به جر عشق  او از يافتن عشق نااميد شده بود،که حسادت در گوشهايش زمزمه کرد :تو

فقط بايد عشق را پيدا کني و او پشت بوته رز است . ديوانگي شاخه چنگک مانندي را از درخت کند .و باشدت و هيجان زياد انرا در بوته گل رز فرو کرد و دوباره و دوباره تا با صداي ناله اي متوقف شد عشق از پشت بوته بيرون امد با دستهايش صورت خود پوشانده بود و از ميان انگشتانش

قطرات خون بيرون زد شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بود و او نميتوانست جايي را ببيند او کور شده بود .

ديوانگي گفت:من چه کردم،چه کردم ،چگونه ميتوانم تورا درمان کنم.
عشق پاسخ داد :تو نميتواني مرا درمان کني اما اگر ميخواهي کاري کني راهنمي من شو و اينگونه است که از ان روز به بعد عشق کور است و ديوانگي همواره در کنار اوست